Ipinagdiriwang ngayon ang Dakilang Kapistahan ng Tatlong Persona sa Iisang Diyos. Ang Ebanghelyo ngayong Linggo (John 16:12-15) ay hango sa diskurso ni Hesus sa Huling Hapunan. Ukol sa hiwaga ng Santisima Trinidad pahayag ng Simbahan, “kung susumahin ang misteryo ng Banal na Santatlo, maari nating gamitin ang salitang ‘intimacy’ o pagpaplagayang-loob.”
Paliwanag ng Iglesya, ang ‘pagpapalagayang-loob’ ng Diyos Ama, Diyos Anak at Diyos Espiritu Santo ang susi sa pag-unawa sa pagka-Diyos ng Diyos. Ang pag-ibig sa pagitan ng Ama at Anak ang sikreto sa pagbibigay liwanag sa misteryo sa likod ng pag-iral ng Talong Persona sa Iisang Diyos. Ang Espiritu Santo ang ating Gabay upang maintindihan ang pagkakaisang namamagitan sa Tatlo.
Sa gabi ng Huling Hapunan inilahad ni Hesus ang papel ng Espíritu Santo bilang Patnubay sa katotohanan. Ang Espiritu, ani Kristo ang magpapaalala at magpapaliwanag sa mga alagad ng lahat ng Kanyang mga turo. Binigyang diin ni Hesus ang Kanyang pakikiisa sa Ama. Ganito din raw ang koneksiyon ng Ama at ng Espiritu na maghahayag sa kanila ng ‘buong katotohahan.’
Diin ng Simbahan, “though we cannot fully comprehend all that Jesus is teaching, we can see that the relationships of the Father, Jesus and the Spirit of Truth have the character of deep, total, intimate unity in love. This is the love between the Father and his eternal, only begotten Son.” Sa madaling salita, Ang pagmamahal ng Anak sa Ama at ng Ama sa Anak, ay ang Diyos Espiritu Santo!
Ano ang koneksyon ng Banal sa Santatlo sa atin? Napakaganda ng paglilinaw ng Iglesya: “Since God is intimately one in himself, and human persons are made in his image, we can say that God’s concern for human persons is directed toward our unity with him in love.” Kaya, konklusyon ni Pope Francis, hindi lamang may pagpapalagayang-loob ang Santatlo sa bawat isa, nais diin ng Diyos makipagpalagayang-loob sa atin!
Turo ni Francis, ‘The Trinity is not a theological riddle, but rather the splendid mystery of God’s closeness. The Trinity tells us that we do not have a solitary God above in heaven, distant and indifferent.” Nais the Makapangyarihang Diyos makaisa tayo, makasama natin at maging malapit sa atin aniya. Kahit na madalas hindi natin ramadam ito dahil sa mga problema at pagsubok, nagsisilbing hamon ang mga kabiguan upang manatili tayong nananalig at umaasa.
Samakatuwid, sa mga pagkakataong di natin nadarama o nalalasap ang kadakilaan ng Diyos, ang totoo ay nariyan lang Siya sa ating tabi. Hindi nito binabago ang pagmamahal Niya sa atin at kaloobang makiisa sa atin maging sa ating mga kapighatian. Payo ng Simbahan sa mga nanghihina o nanlalamig ang pananampalataya, mainam na ituon ang sarili sa Krus upang masaksihan kung paano ibinuhos nang lubos ng Diyos ang Kanyang pagmamahal.
Sa Krus, giit ng Iglesya, natutunghayan kung paano iniugnay ng Diyos ang Kanyang sarili sa atin— prueba na maging sa pinakamatinding eksperyensya ng paghihirap at kahit na sa harap ng kamatayan kasama pa rin natin Siya. Ipinalalasap samakatuwid sa atin ng Diyos ang Kanyang pag-ibig sa lahat ng pagkakataon upang matuto tayong umibig pabalik at magmalasakit. Sa paraang ito napupuspos at nag-uumapaw ang ating puso sa Diyos Ama, Anak at Espiritu Santo.
